Ljerka Schiffler, mada iznad svega poznata kao filozofska spisateljica, istraživač hrvatske filozofske baštine, afirmirala se i kao pjesnikinja, dramska spisateljica, prozna spisateljica i prevoditeljica. Kao i ostalo njeno pjesništvo, tako i ove pjesme u prozi odlikuje filozofičnost i sofisticiranost lirskog izričaja.
Ovo nije prvi put da se u njenim filozofskim poetskim prozama, odnosno pjesmama u prozi, snažni domovinski motivi izmjenjuju s općeljudskim i univerzalnim. Meditativna lirska proza ove autorice minuciozno prati i zapisuje doživljaj svijeta kao jedne velike fragmentarne cjeline riječi, tonova, slika, ugođaja. Iako ne tako izravno kao u proznom i dramskom opusu, i ovdje je autorica zaokupljena egistencijalnim temamam, pitanjima istine, povijesti, ljepote i umjetničkog stvaranja.